در سال‌‌های گذشته، صنعت نیمه‌هادی‌ها و ریزتراشه‌‌ها اهمیت لجستیک زیادی پیدا کرده است. ارزش صنعت ریزتراشه‌‌ها در دنیا بالغ بر 550 میلیارد دلار تخمین زده شده که رقم بسیار قابل‌توجهی است. با وجود این که آسیا بخش بزرگی از بازار نیمه‌‌هادی‌‌ها را در اختیار دارد، یک شرکت بلژیکی به نام آیمک توانسته نقش واسط را در این بازار ایفا کرده و به یک مرکز تحقیق و توسعه بزرگ تبدیل شود. مهم‌‌ترین وجه تمایز این شرکت در مقایسه با سایر بنگاه‌‌های مشابه، بی‌‌طرفی تکنولوژیک آن است؛ به این معنا که فعالیت این شرکت مبتنی بر یک نوع تکنولوژی تولید ریزتراشه نیست و تمام بنگاه‌‌ها با انواع تکنولوژی‌‌ها می‌‌توانند با آن همکاری کنند. این مزیت بزرگ شرکت بلژیکی بیشتر ناشی از مدل مالی اداره این مجموعه و عدم تمرکز سهام این شرکت است. بی‌‌طرفی تکنولوژیک، درآمد این شرکت را در عرض 10 سال، دو برابر کرده و آن را به رقم 678 میلیون یورو رسانده است.

بحران بدهی در شرکت چینی اورگراند سبب شده است که بسیاری از صاحب نظران، نگران سرریز این بحران به سایر بخش‌های اقتصاد چین شوند. این شرکت ساخت‌و‌ساز با 300 میلیارد دلار بدهی، یکی از بزرگ‌ترین بدهکاران دنیا، در آستانه ورشکستگی قرار دارد. اولین جرقه بحران در اورگراند با کمپین دولت چین برای کنترل بدهی شرکت‌ها آغاز شد و این امر، معضل مالی ریشه‌‌دار در این شرکت را آشکار کرد. در سال‌های گذشته، حباب ایجاد شده در بازار مستغلات سبب شد که شرکت‌‌های توسعه‌دهنده دارایی‌‌ها از جمله اورگراند به انباشت بدهی‌‌ها روی بیاورند. اما در سال 2021 روند قیمت دارایی و مستغلات کاهشی شد و به‌موجبِ آن، اورگراند در معرض ورشکستگی قرار گرفت. حدود 25 درصد از کل بدهی‌‌های این شرکت مربوط به بانک‌‌ها و حدود 45 درصد مربوط به بانکداری در سایه است و حدود 1.4 میلیون از مردم معمولی نیز از بدهکاران این شرکت به‌حساب می‌‌آیند. به نظر می‌‌رسد ورشکستگی اورگراند نتواند در کوتاه‌مدت ریسک جدیدی را از ناحیه بانک‌‌ها به اقتصاد وارد کند و دولت‌مردان چینی، تمرکز خود را بر روی کمک به افراد حقیقی متضرر خواهند گذاشت.